Ik vloekte een keer hardop toen ik licht werd gesneden door de BMW X6. Een tank van een wagen. Ik heb niet zoveel verstand van auto’s, maar de nieuwprijs van deze ligt niet onder een ton zo wist ik. Achterop de auto stond met kleine plakletters iets dat ik niet kon lezen. Een bedrijfsnaam en URL meende ik. Niet dat ik dé reclame- en promotie expert ben hoor. Maar als kleine zelfstandige met een bedrijfskundige opleiding, heb ik er wel enigszins een mening over. Het valt me op dat ondernemers zich vaak in hun promotie uitingen maar weinig bewust zijn van de moeite die hun potentiele toehoorders moeten nemen om de boodschap te kunnen begrijpen. Te abstract, te technisch of zoals in dit geval……….te klein. “Zo krijg je nooit een klant” dacht ik hardop. Maar daar maakte ik een denkfout zoals al snel zou blijken.
Ik was toch wel benieuwd naar wat de bestuurder van dit kostbare voertuig dan wel voor de kost zou doen. Zelf werk ik best hard als zelfstandige, maar zo’n bakbeest kan ik me niet veroorloven. Ik
beperkte de afstand tussen hem als mijn voorganger en mijzelf en probeerde duidelijkheid te krijgen. Toen de auto een straat insloeg die niet op mijn geplande weg lag, wijzigde ik mijn route
zelfs. Ik moest en zou weten wat er achterop die auto stond. Nog dichter kroop ik op de X6. Anderhalve meter bedroeg de afstand nog. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes om mijn zicht beter te kunnen
focussen. Plotseling werd alles fel rood verlicht. De remlichten van mijn voorganger zo besefte ik. De auto kwam nog dichterbij. Het laatste wat ik zag was de tekst “tandartspraktijk Remeens”
(rem eens :) ). Toen ging het licht uit.
Niet veel later kwam ik bij met mijn hoofd op het stuur. Ik streek met mijn tong langs mijn lippen, proefde bloed en voelde ruimte op de plek waar een aantal tanden zouden moeten zitten. Die
waren gelukkig al gauw terecht want er bleken er 3 in mijn neplederen stuurwiel te steken. In een waas nam ik waar dat iemand vanuit de bijrijdersstoel van de BMW uitstapte, naar mijn portier
liep en op het raampje tikte. Mijn linkerhand zocht de elektrische ruitenbediening, opende het raampje en terwijl ik naar links keek, vergat ik ineens alle pijn. “Dag meneer, mijn naam is Lente.
Ik ben de assistente van de heer Remeens. Gaat het wel een beetje met u?”. Ik lachte haar verdwaasd toe terwijl haar blik me gevangen hield.
Een half uur later zat ik in de stoel van tandarts Remeens wiens auto ik van achteren had geramd. Die van mij zat goed in elkaar. Zijn pantserbumper bleek geen schrammetje te hebben. Mijn gebit
werd direct door hem hersteld terwijl Lente mijn hand vasthield. Hij had er, getuige de rekening van € 1.200 die ik later zou krijgen, een goede klant bij gekregen. Toch niet zo’n slechte
promotiestrategie, dat moest ik toegeven.
Deze column is door Ondernemersgevoel.nl geschreven in opdracht van www.freelancer.nl en wordt ook op die website gepubliceerd. Freelancer.nl is een marktplaats voor vraag naar en aanbod van freelance opdrachten.
Leuke column? Deel hem dan met anderen via een van onderstaande opties:
Reactie schrijven