#MeToo ............... baby

De vrouw van een goede vriend is sinds een jaar ook lid van de club van moeders door de geboorte van hun zoon. Afgelopen weekend kreeg ik van haar letterlijk een tik op de vingers. Normaal kan ik dat niet zo waarderen maar ditmaal vond ik het fantastisch. Wat was er gebeurd? Heel simpel. De kleine zat op haar schoot. Ik was hem wat aan het kietelen met mijn wijsvinger en toen die daar ogenschijnlijk genoeg van had ging ik toch door. “Pats” daar had ik er een te pakken van mamma. Ik vond dat zo mooi omdat het een tik was die rechtstreeks uit het moedergevoel afkomstig was en duidelijk de onuitgesproken woorden “blijf van mijn kind af” met zich meedroeg. Prachtig dus. Ik verontschuldigde me voor mijn vervelende gedrag en complimenteerde haar met haar actie. “Ik heb ook altijd zo’n hekel aan van die oude vrouwtjes die ik helemaal niet ken en die dan in de supermarkt volledig ongevraagd over zijn bolletje gaan aaien of aan zijn wangetjes gaan lopen plukken” zei ze. “Volstrekt ongewenste intimiteit is dat”. Op dat moment legde ik het verband nog niet maar vanmorgen kwamen de woorden ineens in mij op………#MeToo.

Voor velen zal de #MeToo-discussie nog wel een ver van mijn bed show zijn, wij zijn immers allemaal keurige heren. Het is natuurlijk een discussie die zich bij uitstek richt op de zakelijke omgeving. Zonder twijfel, ik vind het walgelijk dat er kerels zijn die hun machtspositie en fysieke overwicht misbruiken om zich onzedig te kunnen gedragen. En ik heb diep respect voor de vrouwen die hun carrière op het spel durfden te zetten door met dit soort voorvallen naar buiten te treden. Godzijdank lijken hun dappere daden nu vruchten af te werpen.
 
Tegelijkertijd zou ik “ik” niet zijn als ik ook niet een bepaald risico in zo’n ontwikkeling zou zien. Het lijkt er immers op dat de beweging soms ook naar de andere kant begint door te slaan. Het zijn nu soms mannen die onterecht moeten vrezen voor hun carrière. Beschuldiging lijkt daarvoor soms al genoeg. Ook ik merk dat ik me op de werkvloer bewuster ben van wat ik doe. Nu was ik toch al niet bepaald handtastelijk van aard. Maar kan het de bedoeling zijn dat ik me straks gespannen ga voelen over een complimenterende opmerking die ik maak over een leuk jurkje of een nieuw dameskapsel omdat ik dan misschien al de grens van sommigen overschrijd? En wat is dan eigenlijk precies het idee achter die leuke jurkjes, gelakte nageltjes en hippe kapsels? Het aantal vrouwen die zich make-up-loos, op legerkistjes, in een joggingbroek en met een bos haar die onder hun armen uitsteekt in de zakelijke omgeving bewegen en die absoluut niet bang hoeven te zijn voor een compliment van mijn zijde, is best gering.
 
Goed, misschien is het wat overdreven om nu al te stellen dat je als man niets aardigs meer tegen een dame kunt zeggen. Maar wat ik duidelijk wil maken is dat we moeten uitkijken dat de “macht” die eerst bij de man lag, nu niet volledig aan de andere kant terecht komt. Want machtsmisbruik ligt ook dan op de loer. Sommige vrouwen zijn daar net zo gevoelig voor. Er zijn al de nodige voorbeelden van dubieuze claims aan het adres van mannen.
 
Om ervoor te zorgen dat het machtscentrum niet 180 graden draait, leek het mij wel aardig om het ongewenste intimiteits-issue dat jonge kinderen overwegend met oude oma’s (maar ook met andere ongewenste aanrakers) hebben ook eens te benoemen. Ook aandacht dus graag voor deze categorie die met dit probleem kampt. Op die manier krijgt de #MeToo-groep bovendien een wat minder sekse-afhankelijk karakter. En tenslotte is het toch ook vooral bedoeld als ludiek grapje. Niet om te spotten maar wel om het toch allemaal ook een beetje te proberen te relativeren. #MeToo is een serieuze zaak maar als het te serieus genomen wordt, als we erin doorslaan,  dan gaat het volgens mij ook verkeerd.

Leuke column? Deel hem dan met anderen via een van onderstaande opties:

Reactie schrijven

Commentaren: 0