Wijze lessen kun je altijd en overal leren. Ik was een jaar of 12 denk ik en stond op het punt om de overstap naar de middelbare school te maken. Trots kwam ik mijn zojuist aangeschafte collectie van schriften, agenda, etui, etc. natuurlijk allemaal met flitsende opdruk van mijn favoriete sporters en acteurs in het bejaardenhuis van mijn opa die toen nog leefde, laten zien. Ik kwam daar wel vaker met mijn moeder tussen de middag koffie drinken in de grote zaal waar alle oudjes dan gezellig bij elkaar zaten. Ik vond het erg leuk om contact met hen te hebben. Over het algemeen zaten dezelfde mensen bij elkaar aan tafel, je begon elkaar al wat te kennen en dan leek het alsof je een dozijn opa’s en oma’s had in plaats van maar één.
Ik herinner me nog een oud, krom mannetje in een toen al gedateerd, bruin en vaal maatpak dat daar ook altijd aan tafel zat. Hij was niet verlegen volgens mij maar wel wat stiller dan de anderen.
Verbaal leek hij niet zo goed mee te kunnen tussen de andere kwebbelkippen maar waarschijnlijk had hij ook minder de behoefte om zich te profileren. Hij zat die dag schuin naast me en luisterde
aandachtig naar hoe ik over de nieuwe school vertelde en trots zat te wezen op mijn nieuwe pennenset met A-Team-opdruk. Ik vroeg me af of hij het allemaal wel kon volgen.
Op enig moment reikte zijn hand naar een van die pennen. In mijn beleving wat glazig voor zich uitkijkend zei hij tegen me: “met deze pen kun je in alle kleuren schrijven”. Ik dacht even na. Hij
had het dus niet begrepen want dit was gewoon een blauw schrijvende balpen met een afbeelding erop van B.A. Baracus met al zijn gouden kettingen. Ik legde hem met mijn 12 jaren uit dat ik
weliswaar heel blij was met mijn pen maar dat deze toch echt alleen blauw schreef. Ik articuleerde zo duidelijk mogelijk, sprak langzaam en in eenvoudige woorden tegen hem omdat ik dacht dat dat
noodzakelijk was voor hem om mij te kunnen begrijpen.
Tot mijn verbazing bleef hij volhouden dat je met de pen in alle kleuren kon schrijven. Opnieuw legde ik hem uit dat dat een misverstand was maar aan de blik in zijn ogen kon ik zien dat ik hem
niet kon overtuigen. “En toch kan het” zei hij en zijn hand reikte naar een van mijn schriften dat hij open sloeg. Hij pakte de pen in een perfecte pennengreep en begon in ouderwetse maar keurige
letters te schrijven. “Lees eens voor” zei hij, en ik las hardop: “In alle kleuren” stond er geschreven. Ik keek beteuterd. De andere oudjes wier gesprekken intussen stilgevallen waren en die
aandachtig naar ons hadden geluisterd lachten luidkeels. Ik was beetgenomen. Maar het voelde gelukkig niet voor mij dat ik werd uitlachen maar dat ik de wijze les had geleerd om anderen niet te
snel te beoordelen. Want ik had dit oude mannetje qua pienterheid natuurlijk volledig onderschat.
Ook de werkvloer is vol van mensen die weliswaar niet bejaard maar toch al wat ouder zijn. Velen kunnen niet goed mee in de snelheid en de dynamiek van de hedendaagse werkomgevingen vol nieuwe
ontwikkelingen, opeenvolgende ict systemen, etc. Tenminste dat wordt toch vaak gezegd? Laatst woonde ik eens een vergadering van een andere organisatie bij. Steeds dezelfde verbaal sterke,
overwegend jonge mensen waren daarin aan het woord. Het klonk allemaal energiek, het tempo was hoog. Zelf had ik ook moeite om het allemaal te kunnen volgen. Een oudere medewerker die naast mij
zat probeerde steeds iets te zeggen maar miste de verbale kracht en overtuiging om het gesprek van richting te veranderen. Plots zag ik dat oude mannetje weer voor me met zijn pen. Wat deze
meneer in die vergadering op dat moment t.a.v. dit project probeerde over te brengen maar wat helaas niet doorkwam omdat er niet naar hem geluisterd werd was:
“Jullie zijn weliswaar bewonderenswaardig ver aan het rennen en in een geweldig tempo. Goed hoor. Ik kan het niet bij- en volhouden. Maar wat ik graag zou willen zeggen is: JULLIE RENNEN DE
VERKEERDE KANT OP”.
En al was het maken van die opmerking het enige geweest wat die oudere medewerker die dag had gedaan, dan nog was dat van onschatbare waarde. Maar helaas liep iedereen hard door.
Reactie schrijven