See you in the mancave

Enkele buurtgenoten en ik, wij delen als jonge vaders hetzelfde lot. Nagenoeg geen tijd en plek voor jezelf en al je mannenbezigheden. Daarom hebben we een whatsappgroep opgericht met de naam “mancave”. Genoemd naar de zolderruimte die een van ons heeft ingericht om zichzelf in terug te trekken en er te gamen, te darten, bier te drinken en voetbal of lekker een waardeloos RTL7-programma (meer voor mannen) te kijken. Het is een typisch Amerikaans begrip maar ook meer en meer Nederlandse mannen komen nu uit “de cave”. Ze kunnen het niet langer voor zich houden. Ze hebben of willen een mancave.

Een onmisbaar onderdeel van een mancave betreft een poolbiljarttafel. Omdat de mancave van mijn buurman helaas echter beperkte afmetingen kent, zijn we voor het leggen van een keutje aangewezen op de lokale horeca. En zo trokken we op een vrijdagavond, als resultaat van onze whatsapp-mancave-conversatie, recent met zijn 3-en op de fiets naar snookertown bij ons in de stad. De vrouwen bleven bij de kinderen, de mannen mochten er sinds lange tijd weer eens uit. We werden er bijna zenuwachtig van. We waren allen al vele jaren niet meer in zo’n poolcentrum geweest. Het beeld dat ik er van had stamde nog uit de tijd dat er in de horeca volop gerookt werd. Het waren destijds inderdaad muffe, rokerige holen en grotten vol met barhangende, zuipende kerels en barmannen die je aankeken met een blik die leek te vragen “wat moet jij hier?” als je als normaal geklede studentjes binnenkwam. We hielden destijds van het spelletje maar het waren niet echt vriendelijke plekken en bovendien volledig vrouwloos. Echte foute mancave’s dus.
 
Terwijl we via een wazig trapje de zaak binnenkwamen bedacht ik me nog dat we misschien kogelvrije vesten hadden moeten aantrekken. Ik zat in elk geval nog in de omkeermodus toen we de drempel al overstapten. Dat viel mee, we werden door niemand vuil aangekeken toen we binnenkwamen. We leken welkom. Voor ons lag een grote ruimte waarin op verschillende plateau’s sfeervolle zithoekjes waren ingericht voorzien van mooie kroonluchters en met kaarsjes op tafel. Daaronder strekte zich een verzorgd landschap van goedverlichte pool- en snookertafels uit met daartussen luxe relaxfauteuils waar je prima even kon ontspannen. Net als de biljartlakens was de vloerbedekking onberispelijk. Het spel verliep prima. Het lag duidelijk niet aan de materialen dat er regelmatig een eenvoudig biljartballetje gemist werd. Het was hier allemaal even sjiek alleen onze pooltechnieken zelf bleken in de loop der jaren wat stoffig te zijn geworden. De alerte en vriendelijk bediening zorgde er echter voor dat we ons spelverlies snel weer konden verdrinken. Afgezien van je bestelling kreeg je er gratis een speciaal voor jou bedoelde serveersterlach bij cadeau. Ongelooflijk wat zo’n lach los kan maken bij een paar mannen die op berenjacht zijn.
 
We hadden dus een prima avond die afgezien van een leuk spelletje en een hoop onderling geouwehoer, ook nog eens plaatsvond in een gezellige ambiance waar wat te zien en te beleven viel. De hoogte van de rekening deed geen afbreuk aan de kwaliteit van de avond. Terwijl we naar de uitgang liepen onderbrak een ons onbekende man die daar de hele avond al had zitten praten met Jan en alleman zijn gesprek kort. “Bedankt dat jullie er waren jongens, tot de volgende keer” zei hij, waarna hij zijn gesprek hervatte. Natuurlijk groetten wij terug. Ik begreep dat hij de eigenaar moest zijn en het zal hem zijn opgevallen dat wij er die avond voor het eerst waren. Geen uitermate innovatief bedrijfsconcept, maar toch een knap staaltje ondernemerschap dacht ik bij mezelf. Iemand die zijn personeel weet te motiveren en scherp te houden, de sfeer in zijn zaak goed weet te bewaken en bezoekers persoonlijk bedankt voor hun aanwezigheid. Ik voelde me wel even serieus genomen en gewaardeerd als klant. Tot de volgende keer dus.

Reactie schrijven

Commentaren: 0